Maresha: fan van Schalkwijk
Als klein meisje schreef ze brieven naar de gemeente toen haar geliefde zwembad moest plaats maken voor een villawijk. Later schreef ze brieven voor Amnesty International. Maresha is sociaal betrokken. In deze editie van ‘Geluiden van de straat’ gaan we terug naar haar roots en fietsen we dwars door haar geliefde Schalkwijk heen. “Het is een zeer ondergewaardeerd stukje Haarlem.”
Maresha, is Schalkwijk je passie?
Nou ja, het is niet zo dat Schalkwijk mijn passie is, maar het is wel de plek waar ik met veel plezier ben opgegroeid. Ik bewaar hier goede herinneringen aan en ik vind het zonde dat er zoveel vooroordelen over zijn. Het was echt een topplek om in op te groeien. Lekker buiten spelen op de weilanden, op één van de vele pleintjes hangen of in de zomer direct na school naar de Molenplas fietsen en hier de hele middag zwemmen en een beetje zonnen.
Veel mensen die ik later in mijn leven heb ontmoet zien Schalkwijk helemaal niet zoals ik. Ze vinden het lelijk, denken dat er alleen maar flatgebouwen met schotels zijn en dat het er onveilig is. Mijn vriend was als kind zelfs bang voor mensen uit Schalkwijk. Nu woont hij nota bene met een ras-Schalkwijkse samen! Ik moet hier wel een beetje om lachen, maar eigenlijk vind ik het jammer dat mensen, die de wijk niet echt kennen, er zo over denken. Een typisch gevalletje 'onbekend maakt onbemind'? Ik heb het in ieder geval nooit zo ervaren en ik heb er 26 jaar gewoond.
Ik vond het juist leuk omdat er zoveel plekken zijn waar je als kind echt prima kunt spelen. Je kon hutten bouwen, balletje trappen op het plein, kikkerdril vangen en zwemmen. En het is ook zo leuk omdat het zo multicultureel is. Ik had altijd vriendinnetjes van allerlei nationaliteiten. Nederlands, Marokkaans, Turks, Surinaams, Indonesisch, Eritrees ... noem maar op. Superhartelijke ouders hadden ze allemaal en je kon altijd een vorkje mee prikken. Hier heb ik geleerd om meer dan alleen de typische Hollandse pot, die ik overigens heerlijk vind, te eten. Het was echt een feestje.
Mijn ouders wonen nog steeds in Schalkwijk en als ik via de Zuid-Schalkwijkerweg naar hen toe fiets dan denk ik: ja, ik ben ‘thuis’. Het is echt een prachtige fietsroute, langs het Spaarne, de voetbalvelden, schattige huisjes, boerderijen, molen De Eenhoorn. Veel mensen weten niet dat Schalkwijk er ook zo uitziet.
Wat ik als tiener minder tof vond was het zogenaamde ‘Rondje Meer’. Mijn middelbare school was het Spaarne Lyceum, dat dus grenst aan het Spaarne. Dus dan moesten we met gym een rondje om een deel van het Spaarne heen rennen. Vreselijk. Daar had ik als 14-jarige pubermeid echt geen zin in. We startten dan altijd bij de ‘Koeientunnel’. Wat overigens wel gaaf is, omdat dit heel vroeger echt een lelijke tunnel was. Tot ze, denk ik, een jaartje of 20 geleden besloten deze tunnel wat vrolijker te maken. Een goed voorbeeld van een lelijke plek vrolijker maken. Dat zou Schalkwijk wel meer kunnen gebruiken. Dan voelen mensen zich misschien wel minder onveilig.
Een andere gave plek was het Sportfondsenbad aan de Zwemmerslaan. Hier heb ik al mijn zwemdiploma’s gehaald als kind, maar ik koester vooral de herinneringen aan het enorme buitencomplex dat er bij zat. Drie zwembaden, verschillende ligweides, speeltuintjes, een snackbar. Ik had een abonnement voor 100 gulden en dan kon je dus onbeperkt zwemmen de hele zomer. Hoe gaaf was dat echt! Maarja toen besloot iemand, de gemeente, dacht ik toen, om het hele zwemcomplex te slopen en er een villawijk neer te knallen. Ik was woest. “Hoe konden ze deze plek van plezier nou inruilen voor zo’n stomme villawijk,” dacht ik. Toen heb ik allerlei brieven geschreven naar de gemeente, de ontwikkelaar en weet ik veel wie. Ik deed natuurlijk maar wat, ik was 7 en had bij wijze van spreken net geleerd om ‘Aap, Noot, Mies’ te schrijven maar ik vond het zo oneerlijk.
(Op het moment dat ze dit vertelt rijdt net een nieuw model Porsche langs, red.)
Dus ik moest iets doen van mezelf. Het heeft helaas niks uitgehaald. Die villawijk kwam er en het zwembad werd verplaatst naar Kadijklaan en voortaan het Boerhaavebad genoemd.
Toen ik net 6 was verhuisden wij van onze flat in Meerwijk naar een nieuwbouw huis in Molenwijk een ander deel van Schalkwijk. Door mijn vriendinnetjes en vriendjes uit andere wijken werd er vaak gezegd: "jij woont in het Beverly Hills van Schalkwijk". Het was halverwege de jaren ’90 en 'Beverly Hills 90210' was mega populair. Nou, ik ben in Beverly Hills geweest en ik kan je zeggen: het lijkt er totaal niet op. Maar er staan hier wel keurige woningen en het is hier ruim en groen.
Meerwijk is trouwens enorm veranderd en de geliefde snackbar die ik uit mijn jeugd herinner heeft plaatsgemaakt voor een Surinaamse toko, De Warung.
(We besluiten bij De Warung een broodje bara kip te nemen en auteur dezes wenst bij deze te verklaren dat dit het lekkerste broodje bara was die hij ooit gegeten heeft. Ondanks dat hij in Suriname is geweest.)
Wat vind je van Haarlem?
Haarlem is thuis. Maar zoals iedere plaats heeft ook Haarlem verschillende wijken met ieder hun eigen karakter. Dat maakt Haarlem divers en dus mooi en interessant vind ik. Gevoelsmatig heb ik wel meer met de ene dan de andere wijk. Schalkwijk zit in mijn hart, maar ik heb ook in Oost gewoond en woon nu in Haarlem Zuid-West. Haarlem is een fijne plek om te wonen met een uitstekende ligging.
Uiteraard zijn er fantastische restaurants, gezellige kroegen en cafés en is het strand dichtbij. Maar om even van het geijkte pad af te stappen; er zijn in Haarlem ook veel mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Dat vind ik ook erg tof. Een paar voorbeelden. Amnesty International heeft hier een tak, maar je kunt ook mensen die niet Nederlands spreken op een informele manier kennis maken met de Nederlandse taal of egels verzorgen bij de Egelopvang. Ik vermaak mij hier in ieder geval prima. En Haarlemmers zijn gewoon ook gezellige en ondernemende mensen met een flinke dosis zelfspot.
Hoe zie je de toekomst?
Rooskleurig. Het is net 2018 en ondanks dat ik normaal gesproken niet aan goede voornemens doe, ga ik dit keer wel een lijstje met doelen opstellen. Ideeën genoeg. Wat betreft Haarlem; mijn toekomst ligt, met enkele uitstapjes, zeker hier. Ik zou geen andere plaats in Nederland weten waar ik anders zou willen wonen. Haarlem heeft de charme van een dorp en de mind-set van een metropool. Voor mij een topcombi.
Maresha: fan van Schalkwijk
Als klein meisje schreef ze brieven naar de gemeente toen haar geliefde zwembad moest plaats maken voor een villawijk. Later schreef ze brieven voor Amnesty International. Maresha is sociaal betrokken. In deze editie van ‘Geluiden van de straat’ gaan we terug naar haar roots en fietsen we dwars door haar geliefde Schalkwijk heen. “Het is een zeer ondergewaardeerd stukje Haarlem.”
Maresha, is Schalkwijk je passie?
Nou ja, het is niet zo dat Schalkwijk mijn passie is, maar het is wel de plek waar ik met veel plezier ben opgegroeid. Ik bewaar hier goede herinneringen aan en ik vind het zonde dat er zoveel vooroordelen over zijn. Het was echt een topplek om in op te groeien. Lekker buiten spelen op de weilanden, op één van de vele pleintjes hangen of in de zomer direct na school naar de Molenplas fietsen en hier de hele middag zwemmen en een beetje zonnen.
Veel mensen die ik later in mijn leven heb ontmoet zien Schalkwijk helemaal niet zoals ik. Ze vinden het lelijk, denken dat er alleen maar flatgebouwen met schotels zijn en dat het er onveilig is. Mijn vriend was als kind zelfs bang voor mensen uit Schalkwijk. Nu woont hij nota bene met een ras-Schalkwijkse samen! Ik moet hier wel een beetje om lachen, maar eigenlijk vind ik het jammer dat mensen, die de wijk niet echt kennen, er zo over denken. Een typisch gevalletje 'onbekend maakt onbemind'? Ik heb het in ieder geval nooit zo ervaren en ik heb er 26 jaar gewoond.
Ik vond het juist leuk omdat er zoveel plekken zijn waar je als kind echt prima kunt spelen. Je kon hutten bouwen, balletje trappen op het plein, kikkerdril vangen en zwemmen. En het is ook zo leuk omdat het zo multicultureel is. Ik had altijd vriendinnetjes van allerlei nationaliteiten. Nederlands, Marokkaans, Turks, Surinaams, Indonesisch, Eritrees ... noem maar op. Superhartelijke ouders hadden ze allemaal en je kon altijd een vorkje mee prikken. Hier heb ik geleerd om meer dan alleen de typische Hollandse pot, die ik overigens heerlijk vind, te eten. Het was echt een feestje.
Mijn ouders wonen nog steeds in Schalkwijk en als ik via de Zuid-Schalkwijkerweg naar hen toe fiets dan denk ik: ja, ik ben ‘thuis’. Het is echt een prachtige fietsroute, langs het Spaarne, de voetbalvelden, schattige huisjes, boerderijen, molen De Eenhoorn. Veel mensen weten niet dat Schalkwijk er ook zo uitziet.
Wat ik als tiener minder tof vond was het zogenaamde ‘Rondje Meer’. Mijn middelbare school was het Spaarne Lyceum, dat dus grenst aan het Spaarne. Dus dan moesten we met gym een rondje om een deel van het Spaarne heen rennen. Vreselijk. Daar had ik als 14-jarige pubermeid echt geen zin in. We startten dan altijd bij de ‘Koeientunnel’. Wat overigens wel gaaf is, omdat dit heel vroeger echt een lelijke tunnel was. Tot ze, denk ik, een jaartje of 20 geleden besloten deze tunnel wat vrolijker te maken. Een goed voorbeeld van een lelijke plek vrolijker maken. Dat zou Schalkwijk wel meer kunnen gebruiken. Dan voelen mensen zich misschien wel minder onveilig.
Een andere gave plek was het Sportfondsenbad aan de Zwemmerslaan. Hier heb ik al mijn zwemdiploma’s gehaald als kind, maar ik koester vooral de herinneringen aan het enorme buitencomplex dat er bij zat. Drie zwembaden, verschillende ligweides, speeltuintjes, een snackbar. Ik had een abonnement voor 100 gulden en dan kon je dus onbeperkt zwemmen de hele zomer. Hoe gaaf was dat echt! Maarja toen besloot iemand, de gemeente, dacht ik toen, om het hele zwemcomplex te slopen en er een villawijk neer te knallen. Ik was woest. “Hoe konden ze deze plek van plezier nou inruilen voor zo’n stomme villawijk,” dacht ik. Toen heb ik allerlei brieven geschreven naar de gemeente, de ontwikkelaar en weet ik veel wie. Ik deed natuurlijk maar wat, ik was 7 en had bij wijze van spreken net geleerd om ‘Aap, Noot, Mies’ te schrijven maar ik vond het zo oneerlijk.
(Op het moment dat ze dit vertelt rijdt net een nieuw model Porsche langs, red.)
Dus ik moest iets doen van mezelf. Het heeft helaas niks uitgehaald. Die villawijk kwam er en het zwembad werd verplaatst naar Kadijklaan en voortaan het Boerhaavebad genoemd.
Toen ik net 6 was verhuisden wij van onze flat in Meerwijk naar een nieuwbouw huis in Molenwijk een ander deel van Schalkwijk. Door mijn vriendinnetjes en vriendjes uit andere wijken werd er vaak gezegd: "jij woont in het Beverly Hills van Schalkwijk". Het was halverwege de jaren ’90 en 'Beverly Hills 90210' was mega populair. Nou, ik ben in Beverly Hills geweest en ik kan je zeggen: het lijkt er totaal niet op. Maar er staan hier wel keurige woningen en het is hier ruim en groen.
Meerwijk is trouwens enorm veranderd en de geliefde snackbar die ik uit mijn jeugd herinner heeft plaatsgemaakt voor een Surinaamse toko, De Warung.
(We besluiten bij De Warung een broodje bara kip te nemen en auteur dezes wenst bij deze te verklaren dat dit het lekkerste broodje bara was die hij ooit gegeten heeft. Ondanks dat hij in Suriname is geweest.)
Wat vind je van Haarlem?
Haarlem is thuis. Maar zoals iedere plaats heeft ook Haarlem verschillende wijken met ieder hun eigen karakter. Dat maakt Haarlem divers en dus mooi en interessant vind ik. Gevoelsmatig heb ik wel meer met de ene dan de andere wijk. Schalkwijk zit in mijn hart, maar ik heb ook in Oost gewoond en woon nu in Haarlem Zuid-West. Haarlem is een fijne plek om te wonen met een uitstekende ligging.
Uiteraard zijn er fantastische restaurants, gezellige kroegen en cafés en is het strand dichtbij. Maar om even van het geijkte pad af te stappen; er zijn in Haarlem ook veel mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen. Dat vind ik ook erg tof. Een paar voorbeelden. Amnesty International heeft hier een tak, maar je kunt ook mensen die niet Nederlands spreken op een informele manier kennis maken met de Nederlandse taal of egels verzorgen bij de Egelopvang. Ik vermaak mij hier in ieder geval prima. En Haarlemmers zijn gewoon ook gezellige en ondernemende mensen met een flinke dosis zelfspot.
Hoe zie je de toekomst?
Rooskleurig. Het is net 2018 en ondanks dat ik normaal gesproken niet aan goede voornemens doe, ga ik dit keer wel een lijstje met doelen opstellen. Ideeën genoeg. Wat betreft Haarlem; mijn toekomst ligt, met enkele uitstapjes, zeker hier. Ik zou geen andere plaats in Nederland weten waar ik anders zou willen wonen. Haarlem heeft de charme van een dorp en de mind-set van een metropool. Voor mij een topcombi.
