Leonie: de reizende schrijfster
Zij kwam uit Groningen, het hoge Noorden, en ik uit de kop van Noord-Holland. Ik ontmoette Leonie zeven jaar geleden in Haarlem. Haar stralende lach viel me meteen op en geregeld lopen we elkaar nog tegen het lijf. In de kroeg of op de tennisbaan. Als Noordelingen hebben we beiden weinig met poespas. Daarnaast delen we de passies reizen en schrijven. Aan het Spaarne schrijft ze haar teksten, maar soms pakt ze haar tas en stapt ze op het vliegtuig. Dan maakt ze een mooie reis om alles weer in het juiste perspectief te zien. “Ik vind het heerlijk relativerend dat wat hier normaal is, op zoveel duizenden kilometers afstand heel raar is, of andersom.”
Leonie, wat is je passie?
Ik heb veel liefhebberijen; schommelen, suppen, kickboksen, reizen en schrijven. Maar laat ik die laatste twee eruit pikken.
Reizen is iets waar ik niet zonder kan. Ik krijg altijd heel veel inspiratie van een andere plek, ik kan afstand nemen van mijn leven hier en er met een andere bril naar kijken. Dat heb ik ook echt nodig. Ik ben gevoelig en wat er om me heen gebeurt heeft soms meer invloed op mij dan ik zou willen. Maar als ik weg ben, stellen de gebeurtenissen hier amper nog wat voor. Ik kom altijd weer fris terug, met een andere kijk op dingen. Ik vind het heerlijk relativerend dat wat hier normaal is, op zoveel duizenden kilometers afstand heel raar is, of andersom. Het ligt er dus maar net aan waar je op dat moment bent, of waar je vandaan komt, dat bepaalt wat ‘de norm’ is. Precies dat maakt diezelfde norm dus meteen heel klein en nietszeggend.
Schrijven heb ik altijd al gedaan. Het klassieke schoolvoorbeeld van een dagboekmeisje, dat ben ik. Vroeger zag ik altijd een oudere versie van mezelf zitten op zolder, al die dagboekjes nog een keer doorlezend, mijmerend terugkijkend op mijn leven. Maar nu vind ik het belangrijker dat ik het toen heb opgeschreven, dan dat ik het nog zou teruglezen. Voor een opstel op school haalde ik de hoogste cijfers, maar ik had nooit gedacht dat ik er mijn werk van kon maken. Totdat mensen om me heen mijn talent ontdekten en ik zelf zag dat het anders kon. Eerst trok ik in loondienst af en toe wat schrijfklusjes naar me toe, nu is het alweer zes jaar waar ik als freelancer mijn geld mee verdien.
Wat vind je van Haarlem?
Een heerlijk stadje, charmant en gezellig. Niet zo heel lang geleden stond het in de top 12 van meest romantische kleine steden in Europa. Lekker random, maar dat vind ik nou echt een top 12 waar Haarlem thuishoort. Ik ben een importmug, maar ik voel me na 12 jaar meer mug dan import. Mijn huis staat aan het Spaarne, in het pand op de hoek bij ‘de Apenrots’. Zo ben ik het ooit gaan noemen tijdens mijn housewarming in 2011. Het was een warme voorjaarsavond in april en ik zat met mijn vrienden op de stenen trap aan het water. Een vriend die vanaf de overkant aan kwam lopen, zei dat het tafereel hem deed denken aan een apenrots. Inmiddels weet iedereen in mijn vriendenkring meteen waar ze naartoe moeten als ik ze uitnodig voor een borrel op de apenrots.
Ik verhuisde naar Haarlem vanuit Groningen. Echt een superleuke stad, het heeft veel weg van Haarlem, maar er is meer reuring. De uitgaansgelegenheden zijn open tot zes, zeven uur ’s ochtends, er gebeurt van alles en er is veel meer diversiteit dan in het overwegend ‘witte’ Haarlem. Al wordt Haarlem steeds gekleurder, op allerlei vlakken. Daar ben ik blij om, want ik hou van diversiteit. Ik vind het niet fijn om ‘in te kakken’ in een omgeving met alleen maar dezelfde types en dezelfde meningen.
Het strand vind ik een van de grootste pluspunten van Haarlem. Ik ben er gek op. Daar wordt mijn reisvirus aangewakkerd als ik niet op reis ben; op het strand voelt het toch een beetje alsof ik weg ben. Ik word altijd raar aangekeken als ik zeg dat het voorjaar voor mij pas echt is begonnen als er zand in mijn bed ligt. Dat eerste zand, zo van het strand je bed in; gelukkiger kun je mij niet krijgen.
Hoe zie je de toekomst?
In de nabije toekomst staat er een hele bijzondere ‘reis’ op de planning: ik word moeder. Onverwacht en ongepland maar heel gewenst. Ik ben veel de hort op geweest de afgelopen jaren, veel feestjes, gezellige avonden en andere leuke gelegenheden meegepakt. Veel gereisd ook. Ik heb echt van mijn vrijheid gebruik gemaakt. Het nieuwe leven wat ik nu tegemoet ga, voelt voor mij als een hele natuurlijke volgende fase.
Met een baby op komst blijf ik voorlopig nog wel even in Haarlem. Anders had ik nu waarschijnlijk in het buitenland gezeten. Ik kan mijn werk immers vanaf iedere locatie uitvoeren, als er maar wifi is. Ik kan me best voorstellen dat ik op termijn weer ga reizen, maar dan dus met die kleine. Ik wil graag dat mijn kind diversiteit meekrijgt in zijn of haar leven. Dat kan op heel veel vlakken ook in het normale dagelijkse leven, maar niets heeft dat effect wat reizen op je heeft.
Ken je die uitspraak: ‘Traveling is the only thing you buy that makes you richer’? Dat is ook echt zo. Dus met die kleine de paden op en de lanen in, dat lijkt mij fantastisch. En op werkvlak hoop ik dat het lekker door blijft gaan zoals het nu gaat. De zaken lopen goed en ik vind wat ik doe echt heel leuk. Ik zou wel wat meer de User Experience – UX - kant op willen. Niet als designer, maar echt aangehaakt als copywriter. Meer met UX microcopy willen doen. Of ik ooit een boek ga schrijven, weet ik niet. Dat lijkt me wel te gek, maar dan wil ik eerst nog heel veel andere dingen gedaan hebben.
Leonie: de reizende schrijfster
Zij kwam uit Groningen, het hoge Noorden, en ik uit de kop van Noord-Holland. Ik ontmoette Leonie zeven jaar geleden in Haarlem. Haar stralende lach viel me meteen op en geregeld lopen we elkaar nog tegen het lijf. In de kroeg of op de tennisbaan. Als Noordelingen hebben we beiden weinig met poespas. Daarnaast delen we de passies reizen en schrijven. Aan het Spaarne schrijft ze haar teksten, maar soms pakt ze haar tas en stapt ze op het vliegtuig. Dan maakt ze een mooie reis om alles weer in het juiste perspectief te zien. “Ik vind het heerlijk relativerend dat wat hier normaal is, op zoveel duizenden kilometers afstand heel raar is, of andersom.”
Leonie, wat is je passie?
Ik heb veel liefhebberijen; schommelen, suppen, kickboksen, reizen en schrijven. Maar laat ik die laatste twee eruit pikken.
Reizen is iets waar ik niet zonder kan. Ik krijg altijd heel veel inspiratie van een andere plek, ik kan afstand nemen van mijn leven hier en er met een andere bril naar kijken. Dat heb ik ook echt nodig. Ik ben gevoelig en wat er om me heen gebeurt heeft soms meer invloed op mij dan ik zou willen. Maar als ik weg ben, stellen de gebeurtenissen hier amper nog wat voor. Ik kom altijd weer fris terug, met een andere kijk op dingen. Ik vind het heerlijk relativerend dat wat hier normaal is, op zoveel duizenden kilometers afstand heel raar is, of andersom. Het ligt er dus maar net aan waar je op dat moment bent, of waar je vandaan komt, dat bepaalt wat ‘de norm’ is. Precies dat maakt diezelfde norm dus meteen heel klein en nietszeggend.
Schrijven heb ik altijd al gedaan. Het klassieke schoolvoorbeeld van een dagboekmeisje, dat ben ik. Vroeger zag ik altijd een oudere versie van mezelf zitten op zolder, al die dagboekjes nog een keer doorlezend, mijmerend terugkijkend op mijn leven. Maar nu vind ik het belangrijker dat ik het toen heb opgeschreven, dan dat ik het nog zou teruglezen. Voor een opstel op school haalde ik de hoogste cijfers, maar ik had nooit gedacht dat ik er mijn werk van kon maken. Totdat mensen om me heen mijn talent ontdekten en ik zelf zag dat het anders kon. Eerst trok ik in loondienst af en toe wat schrijfklusjes naar me toe, nu is het alweer zes jaar waar ik als freelancer mijn geld mee verdien.
Wat vind je van Haarlem?
Een heerlijk stadje, charmant en gezellig. Niet zo heel lang geleden stond het in de top 12 van meest romantische kleine steden in Europa. Lekker random, maar dat vind ik nou echt een top 12 waar Haarlem thuishoort. Ik ben een importmug, maar ik voel me na 12 jaar meer mug dan import. Mijn huis staat aan het Spaarne, in het pand op de hoek bij ‘de Apenrots’. Zo ben ik het ooit gaan noemen tijdens mijn housewarming in 2011. Het was een warme voorjaarsavond in april en ik zat met mijn vrienden op de stenen trap aan het water. Een vriend die vanaf de overkant aan kwam lopen, zei dat het tafereel hem deed denken aan een apenrots. Inmiddels weet iedereen in mijn vriendenkring meteen waar ze naartoe moeten als ik ze uitnodig voor een borrel op de apenrots.
Ik verhuisde naar Haarlem vanuit Groningen. Echt een superleuke stad, het heeft veel weg van Haarlem, maar er is meer reuring. De uitgaansgelegenheden zijn open tot zes, zeven uur ’s ochtends, er gebeurt van alles en er is veel meer diversiteit dan in het overwegend ‘witte’ Haarlem. Al wordt Haarlem steeds gekleurder, op allerlei vlakken. Daar ben ik blij om, want ik hou van diversiteit. Ik vind het niet fijn om ‘in te kakken’ in een omgeving met alleen maar dezelfde types en dezelfde meningen.
Het strand vind ik een van de grootste pluspunten van Haarlem. Ik ben er gek op. Daar wordt mijn reisvirus aangewakkerd als ik niet op reis ben; op het strand voelt het toch een beetje alsof ik weg ben. Ik word altijd raar aangekeken als ik zeg dat het voorjaar voor mij pas echt is begonnen als er zand in mijn bed ligt. Dat eerste zand, zo van het strand je bed in; gelukkiger kun je mij niet krijgen.
Hoe zie je de toekomst?
In de nabije toekomst staat er een hele bijzondere ‘reis’ op de planning: ik word moeder. Onverwacht en ongepland maar heel gewenst. Ik ben veel de hort op geweest de afgelopen jaren, veel feestjes, gezellige avonden en andere leuke gelegenheden meegepakt. Veel gereisd ook. Ik heb echt van mijn vrijheid gebruik gemaakt. Het nieuwe leven wat ik nu tegemoet ga, voelt voor mij als een hele natuurlijke volgende fase.
Met een baby op komst blijf ik voorlopig nog wel even in Haarlem. Anders had ik nu waarschijnlijk in het buitenland gezeten. Ik kan mijn werk immers vanaf iedere locatie uitvoeren, als er maar wifi is. Ik kan me best voorstellen dat ik op termijn weer ga reizen, maar dan dus met die kleine. Ik wil graag dat mijn kind diversiteit meekrijgt in zijn of haar leven. Dat kan op heel veel vlakken ook in het normale dagelijkse leven, maar niets heeft dat effect wat reizen op je heeft.
Ken je die uitspraak: ‘Traveling is the only thing you buy that makes you richer’? Dat is ook echt zo. Dus met die kleine de paden op en de lanen in, dat lijkt mij fantastisch. En op werkvlak hoop ik dat het lekker door blijft gaan zoals het nu gaat. De zaken lopen goed en ik vind wat ik doe echt heel leuk. Ik zou wel wat meer de User Experience – UX - kant op willen. Niet als designer, maar echt aangehaakt als copywriter. Meer met UX microcopy willen doen. Of ik ooit een boek ga schrijven, weet ik niet. Dat lijkt me wel te gek, maar dan wil ik eerst nog heel veel andere dingen gedaan hebben.
