Stephan: de personal trainer
Met zijn robuuste lijf en rode baard is het een imposante verschijning waar je niet omheen kan. Achter dat gestalte gaat een fijn mens schuil met oprechte interesse voor mensen. Stephan woont nu bijna vijf jaar in Haarlem en is een graag geziene inwoner. Inmiddels is hij personal trainer van uiteenlopende groepen sporters. Daarbinnen maakt hij met een unieke benadering jonge talenten beter. “Alles kan, als je maar wil.”
Wat is je passie?
Sporten. En buiten spelen. Dat heb ik mijn hele leven ook gedaan. Daardoor ben ik mijn 19e ook in het leger gegaan en probeer ik bij een elite eenheid komen. Uiteindelijk kwam ik bij de rode baretten. Dat zijn de zogenaamde mariniers van de landmacht. Daarboven zitten alleen nog de commando’s. Feitelijk was dat buitenspelen voor grote kinderen. Lekker in de natuur zijn. Een huidige droom van me is om een stuk van Noorwegen te voet te verkennen. Een tentje en gaspitje mee en gaan. Op dit moment heb ik alleen geen tijd. Ik ben nu professioneel en sportief met andere dingen bezig.
Voor topsportatleten tussen de 12 tot 20 jaar heb ik een breed sportprogramma ontwikkeld. Op dit moment werk ik met veel schermers. Deze train ik volgens het zogenaamde ‘Athletic skills model’ ofwel sporters breed in aanraking met andere sporten brengen. Marco van Basten, ooit de beste voetballer van de wereld, heeft van zijn 11e tot 16e aan turnen gedaan. Dat geeft je een voordeel in het veld. Je fysieke intelligentie wordt beter door verschillende sporten te beoefenen.
Als je naar school gaat en alleen maar de taal Nederlands leert, dan bouw je ook weinig intellect op. Als je daarnaast ook andere vakken leer word je slimmer. Ik heb een groot deel van de sporten meegepakt. Sport moet te allen tijde ook leuk zijn. Mensen van onze leeftijd hebben het gevoel dat ze moeten sporten, omdat ze willen voldoen aan een model, maar in de kern is sporten ook gewoon leuk. Ik voetbalde samen met talenten die naar FC Groningen en FC Utrecht gingen, maar die begonnen in het weekend stappen en drinken leuk te vinden. Je moet die jongens blijven prikkelen.
Ik ben nu voornamelijk sporten aan het organiseren, maar de opvoeding en omgeving van een talent zijn ook van grote invloed. Ik geloof ook erg in het totale mens principe. Ik ben betrokken bij mijn trainees, maar ook hun leven daarbuiten. Ik wil aandacht geven en contact maken. Dat komt eigenlijk uit het binnenste van mezelf. Ik wil weten met welke mensen ik train. Daardoor wordt een band geschept. Op een gegeven zien de sporters me niet meer direct als de trainer, maar ook als iemand waarbij ze hun ei kwijt kunnen. Sporten is net zo goed een mentaal als fysiek iets.
Sporters vinden mij. Via via. Ik heb veel mensen ontmoet en netwerk ook veel. Dat gaat bij mij automatisch, bijna natuurlijk. Sociaal zijn vind ik heel fijn. Maar een medaille heeft twee kanten. Ik kan dus heel goed sociaal zijn, maar ik kan ook heel goed alleen zijn.
Zo’n trip door Noorwegen moet ik alleen doen. Soms ben ik egoïstisch en onafhankelijk en wil ik op mijn eigen benen staan. Dan wil ik zelf bepalen waar ik heen loop. Dat vind ik echt reizen. Lopen, wandelen, ontdekken. Dat is iets anders dan in Thailand van eiland naar eiland en feestje naar feestje reizen. Ik wil echt de bossen in.
Maar nu ben ik dus aan het werk in Nederland. Het mooiste aan werken met jonge talenten is dat zij zitten op een plek waar ik had willen zijn. Op een plek waar topsport wordt bedreven. Ik had ook graag alleen de focus gehad op sport en dat alle randvoorwaarden daarop gericht waren. Dat je omgeving is ingericht op het leveren van prestaties. Het beter maken van mensen vind ik heel erg mooi. Dat is wat mij elke dag weer drijft om weer een mooie les neer te zetten en de sporters er doorheen te slepen.
Bij mij krijgen sporters wat ze nodig hebben. Een uur sporten met aandacht. Daar zullen ze sterker van worden en een betere conditie van krijgen. Ik doe nu van alles door elkaar. Ik begeleid het grote talent tot de gewone huisvrouw. En ik help sporters met afvallen tot fitter worden tot meer spieren krijgen. Ik geef ook les ook op scholen. Daar doe ik circuittrainingen. Dan geef ik les aan leerlingen in de bovenbouw die eigenlijk niet willen. Het is ook mooi om die dan te motiveren. Dit is precies wat ik wil. De variëteit aan klanten. Mannen en vrouwen.
Wat voel je bij Haarlem?
Ik woon hier nu 4,5 jaar. Ik weet het nog als de dag als gisteren. Op 20 juli 2013 kwam ik vanuit Lelystad. Ik wilde eerst naar Amsterdam, maar nu ik hier woon zou ik daar niet meer willen wonen. Het is hier zo lekker dorps. Het is best wel ons-kent-ons. Voor een sociaal persoon als ik is dat geweldig. En we hebben hier de mooiste natuur qua bos en strand. Dit is de leukste plek op aarde in zomer. In een half uurtje ben je op het strand of ergens anders. Ook de architectuur is geweldig.
Wat ik fijn vind is dat pleinen worden aangepakt. Maar er zijn nog steeds van die lelijke betonnen gebouwen tussen de mooie historische panden. Het begint daarnaast qua prijzen - café, huizen, parkeren - ook te Amsterdams te worden. We gaan een Amsterdamse onbereikbaarheid creëren. Toen ik hier vijf jaar geleden kwam was Haarlem nog meer bereikbaar en toegankelijk.
Hoe zie je de toekomst?
Ik zal niet meer in het leger gaan. Ik ben nu te autonoom geworden. Het leger is wel een prachtige omgeving. Het doden van een mens is alleen iets dat totaal tegen mijn normen en waarden in gaat. Als ik op een slak sta vind ik het al vervelend. Ik zit nu wel goed. Ik wil mijn praktijk uitbouwen met topatleten in de sporten hockey en voetbal. Misschien dat ik in de toekomst dan hier in Haarlem een aantal trainers voor me heb werken bij verschillende clubs. We hebben hier in Haarlem een hoge hockey en voetbaldichtheid.
Ik zou alleen uit Haarlem weg gaan voor een warm land. Misschien Indonesië. Daar komt mijn oma vandaan. Ik voel me daar goed. Misschien dat ik dit werk ook daar zou willen doen …
Stephan: de personal trainer
Met zijn robuuste lijf en rode baard is het een imposante verschijning waar je niet omheen kan. Achter dat gestalte gaat een fijn mens schuil met oprechte interesse voor mensen. Stephan woont nu bijna vijf jaar in Haarlem en is een graag geziene inwoner. Inmiddels is hij personal trainer van uiteenlopende groepen sporters. Daarbinnen maakt hij met een unieke benadering jonge talenten beter. “Alles kan, als je maar wil.”
Wat is je passie?
Sporten. En buiten spelen. Dat heb ik mijn hele leven ook gedaan. Daardoor ben ik mijn 19e ook in het leger gegaan en probeer ik bij een elite eenheid komen. Uiteindelijk kwam ik bij de rode baretten. Dat zijn de zogenaamde mariniers van de landmacht. Daarboven zitten alleen nog de commando’s. Feitelijk was dat buitenspelen voor grote kinderen. Lekker in de natuur zijn. Een huidige droom van me is om een stuk van Noorwegen te voet te verkennen. Een tentje en gaspitje mee en gaan. Op dit moment heb ik alleen geen tijd. Ik ben nu professioneel en sportief met andere dingen bezig.
Voor topsportatleten tussen de 12 tot 20 jaar heb ik een breed sportprogramma ontwikkeld. Op dit moment werk ik met veel schermers. Deze train ik volgens het zogenaamde ‘Athletic skills model’ ofwel sporters breed in aanraking met andere sporten brengen. Marco van Basten, ooit de beste voetballer van de wereld, heeft van zijn 11e tot 16e aan turnen gedaan. Dat geeft je een voordeel in het veld. Je fysieke intelligentie wordt beter door verschillende sporten te beoefenen.
Als je naar school gaat en alleen maar de taal Nederlands leert, dan bouw je ook weinig intellect op. Als je daarnaast ook andere vakken leer word je slimmer. Ik heb een groot deel van de sporten meegepakt. Sport moet te allen tijde ook leuk zijn. Mensen van onze leeftijd hebben het gevoel dat ze moeten sporten, omdat ze willen voldoen aan een model, maar in de kern is sporten ook gewoon leuk. Ik voetbalde samen met talenten die naar FC Groningen en FC Utrecht gingen, maar die begonnen in het weekend stappen en drinken leuk te vinden. Je moet die jongens blijven prikkelen.
Ik ben nu voornamelijk sporten aan het organiseren, maar de opvoeding en omgeving van een talent zijn ook van grote invloed. Ik geloof ook erg in het totale mens principe. Ik ben betrokken bij mijn trainees, maar ook hun leven daarbuiten. Ik wil aandacht geven en contact maken. Dat komt eigenlijk uit het binnenste van mezelf. Ik wil weten met welke mensen ik train. Daardoor wordt een band geschept. Op een gegeven zien de sporters me niet meer direct als de trainer, maar ook als iemand waarbij ze hun ei kwijt kunnen. Sporten is net zo goed een mentaal als fysiek iets.
Sporters vinden mij. Via via. Ik heb veel mensen ontmoet en netwerk ook veel. Dat gaat bij mij automatisch, bijna natuurlijk. Sociaal zijn vind ik heel fijn. Maar een medaille heeft twee kanten. Ik kan dus heel goed sociaal zijn, maar ik kan ook heel goed alleen zijn.
Zo’n trip door Noorwegen moet ik alleen doen. Soms ben ik egoïstisch en onafhankelijk en wil ik op mijn eigen benen staan. Dan wil ik zelf bepalen waar ik heen loop. Dat vind ik echt reizen. Lopen, wandelen, ontdekken. Dat is iets anders dan in Thailand van eiland naar eiland en feestje naar feestje reizen. Ik wil echt de bossen in.
Maar nu ben ik dus aan het werk in Nederland. Het mooiste aan werken met jonge talenten is dat zij zitten op een plek waar ik had willen zijn. Op een plek waar topsport wordt bedreven. Ik had ook graag alleen de focus gehad op sport en dat alle randvoorwaarden daarop gericht waren. Dat je omgeving is ingericht op het leveren van prestaties. Het beter maken van mensen vind ik heel erg mooi. Dat is wat mij elke dag weer drijft om weer een mooie les neer te zetten en de sporters er doorheen te slepen.
Bij mij krijgen sporters wat ze nodig hebben. Een uur sporten met aandacht. Daar zullen ze sterker van worden en een betere conditie van krijgen. Ik doe nu van alles door elkaar. Ik begeleid het grote talent tot de gewone huisvrouw. En ik help sporters met afvallen tot fitter worden tot meer spieren krijgen. Ik geef ook les ook op scholen. Daar doe ik circuittrainingen. Dan geef ik les aan leerlingen in de bovenbouw die eigenlijk niet willen. Het is ook mooi om die dan te motiveren. Dit is precies wat ik wil. De variëteit aan klanten. Mannen en vrouwen.
Wat voel je bij Haarlem?
Ik woon hier nu 4,5 jaar. Ik weet het nog als de dag als gisteren. Op 20 juli 2013 kwam ik vanuit Lelystad. Ik wilde eerst naar Amsterdam, maar nu ik hier woon zou ik daar niet meer willen wonen. Het is hier zo lekker dorps. Het is best wel ons-kent-ons. Voor een sociaal persoon als ik is dat geweldig. En we hebben hier de mooiste natuur qua bos en strand. Dit is de leukste plek op aarde in zomer. In een half uurtje ben je op het strand of ergens anders. Ook de architectuur is geweldig.
Wat ik fijn vind is dat pleinen worden aangepakt. Maar er zijn nog steeds van die lelijke betonnen gebouwen tussen de mooie historische panden. Het begint daarnaast qua prijzen - café, huizen, parkeren - ook te Amsterdams te worden. We gaan een Amsterdamse onbereikbaarheid creëren. Toen ik hier vijf jaar geleden kwam was Haarlem nog meer bereikbaar en toegankelijk.
Hoe zie je de toekomst?
Ik zal niet meer in het leger gaan. Ik ben nu te autonoom geworden. Het leger is wel een prachtige omgeving. Het doden van een mens is alleen iets dat totaal tegen mijn normen en waarden in gaat. Als ik op een slak sta vind ik het al vervelend. Ik zit nu wel goed. Ik wil mijn praktijk uitbouwen met topatleten in de sporten hockey en voetbal. Misschien dat ik in de toekomst dan hier in Haarlem een aantal trainers voor me heb werken bij verschillende clubs. We hebben hier in Haarlem een hoge hockey en voetbaldichtheid.
Ik zou alleen uit Haarlem weg gaan voor een warm land. Misschien Indonesië. Daar komt mijn oma vandaan. Ik voel me daar goed. Misschien dat ik dit werk ook daar zou willen doen …
